Sonnet van het ijskonijn
Het ijskonijn is erg van slag.
Hij hekelt zijn geboortedag,
want hij is ijzig koud van binnen
en weet niet wat ie moet beginnen.
Zijn oren hangen stijfbevroren,
wel acht van achter, vijf van voren
als pegels langs zijn witte vacht.
Het leven heeft hem niets gebracht.
Versomberd denkt hij aan zijn jeugd,
de kille jaren zonder vreugd,
zijn pa en ma te snel verloren
gesmolten toen hij er net was,
er lagen zesentwintig oren,
konijnenoren in een plas.
Marieke van Leeuwen 2007
sonnet van een grijs konijn
het grijs konijn is net gevangen
hij zit nu vleeslijk te verlangen
naar jong zijn, want hij voelt zich oud
zijn nieuw verblijf is kil en koud
zo rilt hij achter kippengaas
en denkt: dit is toch al te dwaas
hier binnen zit ik buitenspel
zo krijg ik ook nog kippenvel
dit hol of hok is veel te klein
voor ieder springerig konijn
ik ben een grote rammelaar
bij lange na geen kluizenaar
ik hoor te hupsen door het bos
hoe breek ik hier vandaag nog los
Marieke van Leeuwen 2022.